Gospodarz podziwia chłopów za ich pracę, przykładanie się do zajęć wykonywanych z godnością. Chwali ich także za pobożność. Jego stosunek do chłopów wynika z bliskiego życia z nimi („Już lat dziesięć pośród siedzę, / sąsiadujemy o miedzę”).
Gospodarz to postać łącząca między inteligencją, a mieszkańcami wsi, wywodzi się z miasta, a po poślubieniu chłopki zamieszkał na wsi. Jest patriotą, tęskni za wielką Polską. Charakteryzuje go sympatia do chłopów, wpisał się w okoliczną społeczność, jest szanowany przez innych jej członków. W późniejszej części Gospodarz dostaje zadanie od Wernyhory, powierzone zostają mu losy narodu, ale nie wywiązuje się ze swojego zobowiązania. Badacze twierdzą, że rozmowa Wernyhory z Gospodarzem była zalążkiem całego dramatu.