Z jednej strony rzeczowniki te wskazują, że bohaterowie nie mają wpływu na rzeczywistość, stoi ponad nimi większy od nich Los, a kieruje nimi Duch. Goście weselni pogrążeni są w smutku, apatii, boją się, o czym świadczą słowa: Lęk, Strach, Smęt.
Symbolizm u Wyspiańskiego polega na spiętrzeniu symboli (chochoł, róg, dzwony, krzyż) oraz na włączeniu mitu w strukturę utworu. Sprawia to, że dramat ma uniwersalną wymowę. Ważne jest to, że symbole wyrażone są poprzez obrazy i muzykę. Muzyka narzuca rytm, często jest to rytm tańca – celem tych zabiegów jest wywołanie nastroju powtarzalności, monotonii. Więcej na ten temat możesz przeczytać w książce Marii Podrazy-Kwiatkowskiej Literatura Młodej Polski.