Żeromski pesymistycznie obrazuje naturę, np. „ponura jesień (…) wytruła w trawach i chwastach wszystko, co żyło”, przedstawia ponury krajobraz, suche gałęzie, bure obłoki, deszcz, błoto. Ponadto same przemyślenia Winrycha pozbawione są nadziei, braku wiary w ludzi, mówi: „wszystko przełajdaczone, przegrane”. Pesymistyczna jest także wizja zjadanych zwłok, a świat jaki się jako pełen rozpaczy i śmierci.
Osoba będąca wyrazicielem postawy pesymistycznej wątpi w sens istnienia oraz jest przekonana, że świat z natury jest zły i wypełniony cierpieniem.