Rewolucja kulturalna miała zniszczyć „burżuazję” kontrolującą lud. W rzeczywistości niszczyła zabytki, książki, dzieła sztuki, zachodnie produkty („dzieła kapitalizmu”), a dodatkowo publicznie pozbywano się inteligencji: nauczycieli, urzędników itd. oraz przeciwników Mao w Partii Komunistycznej niezależnie od ich statusu socjalnego.
Rewolucja była tylko przykrywką dla terroru, który poplecznicy Mao wprowadzili w całym kraju. Przejmowali oni władzę, zamykali szpitale (niezwiązane w jakikolwiek sposób z kulturą), szkoły i urzędy. W pewnym momencie rewolucja wymknęła się spod kontroli i nawet wewnątrz sił rewolucjonistów dochodziło do walk.