Środki stylistyczne wykorzystane przez średniowiecznego autora to:
– epitety (rozkrwawione narodzenie, niewiernego Żydowina),
– metafory („Synku, bych cię nisko miała, / niecoć bych ci wspomagała”),
– archaizmy (anjele, picia–ć, krzywo wisa),
– paralelizm składniowy („Twoja głowka krzywo wisa, tęć bych ja podparła, / krew po tobie płynie, tęć bych ja utarła”).
Funkcją takiej kreacji jest podkreślenie przedstawianej sceny, by pobudzić emocje u odbiorcy i utworzyć w jego głowie idealny obraz sytuacji. Kreacja staje się wtedy dużo bardziej zrozumiała.
Środki stylistyczne zastosowane przez średniowiecznego spowodowały o wiele większą emocjonalność utworu – niemal namacalnie można doświadczyć krzywd Chrystusa oraz bólu jego matki.