Kraków był miejscem schronienia dla zbiegów z trzech zaborów, a od 1830 r. stanowił ważny punkt konspiracyjny wobec zaborców.
Ferdynand I uznał, że wolność nadana Krakowowi przez państwa zaborcze obróciła się przeciwko nim samym, ze względu na nie utrzymanie niezawisłego charakteru miasta. Kraków stał się miejscem „politycznych knowań”, a ostatecznie wybuchło tam powstanie przeciwko zaborcom.