Aleksander Wielopolski był zwolennikiem ugodowej polityki wobec Rosji. Był autorem „ustawy o zbiegowiskach”, która pozwalała na użycie siły zbrojnej wobec ludności cywilnej. Doprowadziło to do masakry mieszkańców Warszawy podczas manifestacji 8 kwietnia 1861 r. To z kolei doprowadziło do jeszcze większych napięć, skumulowanych rozejściem się wieści o uwłaszczeniu chłopów w Rosji, które nie obowiązywało w Królestwie Polskim. W obliczu trudnej sytuacji, Wielopolski postanowił podać się do dymisji.
W 1862 r. powrócił do kraju, obejmując stanowisko naczelnika rządu cywilnego – ogłosił trzy ukazy carskie, które dotyczyły:
- oczynszowania chłopów,
- równouprawnienia Żydów,
- reformy edukacji
Doprowadził do polonizacji administracji.
Mieszkańcy Warszawy manifestowali niezadowolenie związane z rozwiązaniem przez Wielopolskiego Towarzystwa Rolniczego i Delegacji Miejskiej.