Główną przyczyną była uprzywilejowana pozycja Polaków zamieszkujących wschodnią część Galicji, mimo że stanowili oni mniejszość na tym terenie. Polacy posiadali ziemie, obejmowali urzędy oraz uczyli w szkołach. Ponadto kością niezgody był Lwów – kolebka państwowości Ukraińców, a jednocześnie jedno z najważniejszych polskich ośrodków kultury.
Lwów został założony około 1250 r. przez księcia Daniela Halickiego, a od czasów Kazimierza Wielkiego stał się polskim miastem o wielkim znaczeniu strategicznym. Było nim aż do pierwszego rozbioru Polski, kiedy to dostało się pod panowanie austriackie jako część Galicji.