Absolutyzm oświecony to ustrój, w którym władca skupia całą władzę w swoim ręku, ale jednocześnie pozwala na wprowadzenie niektórych oświeceniowych idei, by zapewnić poddanym dobrobyt i spokojne życie.
Absolutyzm oświecony jako ustrój został wprowadzony między innymi w Prusach i Austrii. W Rosji istniał tylko po części, ponieważ caryca Katarzyna obawiała się ograniczenia swojej władzy. Osoby, które tworzyły dzieła zgodne z myślą absolutyzmu oświeconego, mogły ryzykować nawet zesłaniem na Syberię.