Karol I zwołał parlament, by uchwalić nowe podatki. Jednak członkowie parlamentu nie chcieli wyrazić na to zgody. Wobec tego król go rozwiązał i aresztował niektórych jego członków. Nie było to zgodne z prawem, ponadto władca niczego tym nie zdziałał, bo obywatele nie płacili podatku, którego nie uchwalił parlament. Karol nie miał wyjścia – musiał zwołać parlamentarzystów. Jednak i tym razem nie osiągnął celu – ponownie rozwiązał obrady. Sytuacja powtarzała się kilkakrotnie bez spodziewanego efektu.
Wkrótce wybuchło powstanie przeciwko Karolowi. Król na zmianę zwoływał i rozwiązywał parlament, ponieważ chciał za wszelką cenę zatrzymać koronę. Parlament sprzymierzył się ze Szkotami, co spowodowało wszczęcie rewolucji. Władca stracił realnie władzę, co spowodowało, że zdecydował raz na zawsze rozprawić się ze swoimi przeciwnikami.
Parlament angielski by zwyciężyć z Karolem I Stuartem postanowił powołać armię. Nazwana została ona Armią Nowego Wzoru. Była bardzo dobrze wyszkolona, żołnierze otrzymywali wysokie wynagrodzenie (żołd), a także byli bardzo oddani sprawie. W skrajnych przypadkach ich przywiązanie ocierało się o fanatyzm. Jednocześnie bardzo pilnowano utrzymywania dyscypliny. Za każde przewinienie, którego dopuszczono się w armii, groziła sroga kara.