W czasach stanisławowskich rozwój przeżywała kultura oświecenia. Na dworze królewskim swoje obrazy malowali Canaletto i Bacciarelli, a literatura mogła poszczycić się tak znakomitymi reprezentantami, jak Ignacy Krasicki (autor satyr i bajek). Teatr Narodowy założony przez Poniatowskiego wystawiał między innymi „Powrót posła” Juliana Ursyna Niemcewicza. Władca rozkazał także zbudować Łazienki Królewskie, które do dzisiaj są jednym z najpiękniejszych przykładów architektury klasycystycznej w Polsce.
Oświeceniowa literatura w Polsce miała za zadanie nie tylko bawić, ale przede wszystkim edukować i propagować idee oświeceniowe. Skupiała się na faktach, dowodach i argumentach, a nie na emocjach czy fantazjach. Pisarze chcieli pokazywać świat takim, jakim jest, i zachęcać do refleksji nad nim.