W 1768 roku sejm pod kierownictwem rosyjskiego ambasadora przypieczętował procedury, które od dawna nie funkcjonowały w Rzeczpospolitej: liberum veto, wolną elekcję i prawo do sprzeciwienia się królowi. Ustanowiono także kraj rosyjskim protektoratem – odtąd wszelkie decyzje podejmowane w państwie musiały być zgodne z wolą carycy Katarzyny.
Nad przebiegiem sejmu czuwał ambasador Rosji – Nikołaj Repnin – który miał pod sobą armię oraz wiernych współpracowników, dzięki którym mógł przeforsować decyzje zgodne z wolą swojej władczyni.