Za kandydaturą syna Augusta III była większość szlachty, która cieszyła się w tamtym czasie licznymi przywilejami i chciała, by w kraju władzę objął ktoś, kim nie będzie trudno sterować. Natomiast za kandydaturą Stanisława Augusta Poniatowskiego optowała caryca Katarzyna II. Wiedziała, że nie jest on oczywistym wyborem, dlatego jej protekcja miała całkowicie uniezależnić go od Rosji i uczynić marionetką.
Ostatecznie królem Rzeczpospolitej w 1764 roku został Stanisław August Poniatowski, który został wybrany na króla Polski w 1764 roku w wyniku elekcji. Elekcja była formalnym procesem wyboru monarchy, który odbywał się przez sejm elekcyjny, składający się z przedstawicieli szlachty polskiej. Poniatowski miał wówczas wiele zalet, które przemawiały za jego kandydaturą. Był inteligentnym człowiekiem, świetnie znał języki obce, był utalentowanym dyplomatą i wizjonerem. Poniatowski miał też wielu wpływowych przyjaciół i zwolenników wśród szlachty polskiej, co przyczyniło się do jego wyboru na króla.