Liberum veto przynosiło korzyści magnatom, którzy mogli za jego pomocą nie dopuścić do uchwalenia ustawy, która nie byłaby zgodna z ich myślą. Ponadto było to na rękę władcom zagranicznym, którzy widzieli, jak łatwo można zablokować możliwość wdrożenia reform w Rzeczpospolitej. Liberum veto przysługiwało każdemu szlachcicowi prawo do zrywania sejmu, przez co niejednokrotnie głos mniejszości stawał się głosem decydującym w obradach.
Liberum veto to po łacinie „nie pozwalam”. Dawało każdemu posłowi prawo do zerwania sejmu i zakończenia obrad. „Liberum veto” było jednym z czynników, które osłabiły Polskę i przyczyniły się do jej upadku. W końcu XVIII wieku państwo było tak skłócone, że stało się łatwym łupem dla sąsiadujących mocarstw, a w 1795 roku Polska została podzielona między Rosję, Prusy i Austrię.