Fragment zaczynający się od słów: „Wszystko ma swój czas...” jest oparty na anaforach i paralelizmach składniowych. Sekwencja podobnie zbudowanych wersów opisuje porządek funkcjonowania świata. Wszystko toczy się cyklicznie — gdy coś się zacznie, kiedyś musi się zakończyć. Nic nie trwa wiecznie, a człowiek musi się z tym pogodzić, aby szczęśliwie żyć.
Anafora to zabieg polegający na celowym powtarzaniu tego samego wyrazu lub segmentu wyrazów na początku zdania. Paralelizm składniowy to celowe powtarzanie takiej samej budowy zdań w kolejnych fragmentach tekstu. Cytowany fragment pokazuje, że wszystko na świecie ma naturalną kolej rzeczy, dlatego od przemijania nie można uciec.