Czasowniki dotyczące Księgi:
– „łagodnie mnie napomina”,
– „słyszę głos”,
– „poucza”,
– „pociesza”,
– „mówi”.
Zbigniew Herbert w swoim utworze upersonifikował Księgę – nadał jej ludzkie cechy i umiejętności. Podkreślił jej wyjątkowość oraz znaczenie dla człowieka. Wzmocnił przekaz swojego utworu, zgodnie z która Biblia, do której czyni aluzje, powinna mieć nadrzędne znaczenie w życiu każdego.
Personifikacja to środek stylistyczny polegający na nadaniu przedmiotom martwym, zwierzętom lub zjawiskom cech ludzkich. Pozwala na wzmocnienie efektu przedstawienia takiego czynnika w wierszu oraz nadaje mu mocniejszą wymowę – w tym przypadku Księga przemawia do podmiotu lirycznego i go poucza.