Autor zestawia Księgę Hioba z dziełami greckich tragików, ponieważ dostrzega łączące je analogie. Zarówno postacie z antycznych tragedii, jak i Hiob są obciążone winą tragiczną (hamartią) — bohater żywi w sobie przekonanie, że wyznawane przez niego racje są słuszne, jednak nie ma świadomości, że powoli prowadzą go do upadku. We wnętrzu Hioba rozgrywa się tragiczny konflikt — z jednej strony żywi przekonanie o swojej niewinności, a z drugiej nie może odrzucić przekonania o doskonałości i nieomylności Boga.
Autor zestawia greckie tragedie z Księgą Hioba na zasadzie analogii. Dostrzega łączące je podobieństwa ze względu na tragizm bohaterów – podejmowane przez nich decyzje tak naprawdę nie zależą od nich samych. W przypadku Hioba o jego życiu decyduje Bóg, natomiast przy antycznych bohaterach tragicznych – ciążące nad nimi fatum.