Przyjaciele Hioba prezentują obiektywną moralność. Nie próbują zrozumieć położenia swojego przyjaciela ani prezentowanych przez niego racji. Patrzą na zaistniałą sytuację w sposób zero–jedynkowy, jakby świat był czarno–biały. Odsuwają się od Hioba wtedy, gdy on najbardziej ich potrzebuje – właśnie z tego względu zostali nazwani antagonistami. Przyczyniają się do jego upadku i pogrążania się w tragicznej sytuacji. Istotą sporu jest sposób patrzenia na rzeczywistość oraz różne podejście do wiary w Boga.
Przyjaciele Hioba ani na moment nie próbowali zrozumieć jego położenia, ani postawić się w jego sytuacji. Brali pod uwagę wyłącznie swoje racje, nie rozumiejąc, dlaczego Hiob zdecydował się tak cierpieć. Brak wsparcia, czy nawet akceptacji z ich strony dodatkowo pogłębiały jego cierpienie – zadawali mu ogromny ból, dlatego nazwano ich antagonistami, chociaż nie taka powinna być rola przyjaciół.