Pierwszy z zamieszczonych tekstów został napisany prozą. Składnia i budowa zdań jest typowa dla współczesnych tekstów literackich, nie zawiera szyku przestawnego, licznych środków stylistycznych. Został napisany w sposób przystępny dla czytelnika, bez użycia archaizmów i stosowania skomplikowanej symboliki. Tekst skłania do refleksji nad istotą cierpienia, a myśli są wyrażone jasno oraz klarownie. Drugi tekst zawiera zupełnie inne cechy. Został podzielony na wersy. Język jest wzniosły i poetycki. Autor zastosował liczne zaimki oraz rozbudowaną symbolikę z licznymi porównaniami. Użyto pytania retorycznego. Tekst napisano z zastosowaniem inwersji. Jego charakter jest refleksyjno–filozoficzny, a także dydaktyczny. Pierwszy z tekstów jest przystępniejszy dla czytelnika ze względu na współczesną formę i nieskomplikowany język, który wprost przekazuje problematykę utworu.
Pierwszy tekst jest dziełem współczesnego autora, który przedstawił problematykę cierpienia. Drugi z nich to fragment biblijnej Księgi Hioba, na podstawie której można poznać typowe cechy stylu biblijnego – podniosły język, zastosowanie szyku przestawnego, używanie licznych spójników, zaimków, archaizmów, biblizmów oraz rozbudowanej symboliki.