Dlaczego podmiot liryczny w wierszu wątpi?
Przyczyną zwątpienia osoby mówiącej w wierszu jest jej konfrontacja z rzeczywistością i pewne rozczarowanie związane z jej językiem ojczystym. Osoba ta początkowo traktuje swoją mowę jako „wierną” i lojalną część swojej tożsamości oraz kultury. Jednak, w miarę jak wiersz się rozwija, zaczyna dostrzegać pewne negatywne aspekty swojego języka i jego skojarzenia z cechami, które uważa za destrukcyjne, takie jak upodlenie, nierozumienie, nienawiść i konflikt.
Osoba mówiąca spodziewa się, że język będzie narzędziem porozumienia i połączenia z innymi ludźmi, a jednak widzi go jako źródło konfliktu i problemów. To rozczarowanie powoduje jej zwątpienie w wartość swojego języka i jego roli w jej życiu.
Osoba mówiąca jest w stanie przełamać to uczucie, o czym świadczy fragment wiersza: „Moja wierna mowo,
może to jednak ja muszę ciebie ratować.
Więc będę dalej stawiać przed tobą miseczki z kolorami
jasnymi i czystymi jeżeli to możliwe,
bo w nieszczęściu potrzebny jakiś ład czy piękno”.
Osoba mówiąca doznaje rozczarowania, ponieważ oczekiwania związane z jej językiem ojczystym nie są spełniane.
Zadanie 3.
55Zadanie 1.
59Zadanie 5.
60Zadanie 2.2.
75Zadanie 2.10.
75Zadanie 2.
82Zadanie 4.
82Zadanie 5.
85Zadanie 12.
86Zadanie 2.
90Zadanie 3.
90Zadanie 5.
90Zadanie 1.7.
104Zadanie 1.10.
104Zadanie 2.5.
105Zadanie 1.1.
113Zadanie 1.7.
114Zadanie 2.3.
114Zadanie 2.4.
115Zadanie 2.6.
115Zadanie 3.1.
116Zadanie 3.2.
116Zadanie 3.3.
116Zadanie 3.4.
116Zadanie 1.2.
145Zadanie 1.10.
146Zadanie 1.
196Zadanie 5.
196Zadanie 1.1.
203Zadanie 1.3.
204Zadanie 1.8.
213Zadanie 1.11
213Zadanie 1.2.
230Zadanie 1.7.
230Zadanie 2.4.
231Zadanie 2.5.
231Zadanie 2.7.
231Zadanie 4.
240Zadanie 2.5.
292Zadanie 1.5.
298Zadanie 2.1.
299Zadanie 1.
302Zadanie 5.
302Zadanie 1.
305Zadanie 2.
305Zadanie 3.
305Zadanie 2.1.
322Zadanie 2.3.
328Zadanie 2.3.
346Zadanie 2.6.
346Zadanie 1.2.
355Zadanie 1.7.
355Zadanie 2.1.
356Zadanie 2.2.
356Zadanie 2.3.
356Zadanie 1.1.
363Zadanie 1.11.
381