Zygmunt III Waza, po wyborze na tron Polski w 1587 roku, musiał stawić czoła rywalizacji z Maksymilianem Habsburgiem. Wiedząc o wpływach tej rodziny, zdecydował się na normalizację stosunków z Habsburgami, co zaowocowało jego małżeństwem z Anną, córką Karola Habsburga, w 1592 roku. Chociaż małżeństwo to nie trwało długo, z powodu śmierci Anny w 1598 roku, Zygmunt nie zrezygnował z tego sojuszu. Postanowił zatem poślubić siostrę swojej zmarłej żony, Konstancję. Ta decyzja spotkała się z kontrowersjami wśród części szlachty, która obawiała się zbytniego umocnienia stosunków z Habsburgami. Pomimo tego Zygmunt III Waza nie poddał się naciskom i ostatecznie poślubił Konstancję.
Jeżeli chodzi o opinię Urszuli Augustyniak, że interesy Habsburgów i Wazów były zgodne tylko w stosunku do Turcji, to można zauważyć, że sojusz ten był zdecydowanie bardziej złożony. Wprawdzie obie strony miały wspólnego wroga w postaci Imperium Osmańskiego, ale sojusz ten był również wynikiem pragmatycznej polityki Zygmunta i Karola, którzy dążyli do utrzymania dobrych stosunków i pokoju w tej części Europy.
Po śmierci swojego ojca Jana III Wazy, Zygmunt został wybrany na króla szwedzkiego w 1592 roku, a następnie koronowany w 1594 roku. Jego panowanie było jednak kontrowersyjne i budziło opór ze strony szwedzkich możnych, w rezultacie czego został ostatecznie zdetronizowany w 1599 roku.