Pamiętnikarz odwoływał się do odsieczy wiedeńskiej z 1683 r., która była wielkim sukcesem oręża polskiego nad wielką armią Turcji Osmańskiej pod dowództwem Kara Mustafy. Sobieski dotrzymał zobowiązań sojuszniczych, które zawarł z Habsburgami. Dzięki temu uratował ich stolicę i pozwolił Austrii na odzyskanie potęgi i zdobycie kontroli nad państwem węgierskim. Rzeczypospolita nie odniosła w ten sposób żadnych większych korzyści, jednak Sobieski został zaproszony do Rzymu przez papieża, który odznaczył go za wkład w walkę z heretykami.
Bitwa pod Wiedniem była jednym z największych sukcesów militarnych Jana III Sobieskiego. Jego genialne dowodzenie i odwaga, jaką wykazał podczas bitwy, przysporzyły mu sławę i uznanie na arenie międzynarodowej. Sobieski stał się bohaterem, który odegrał kluczową rolę w zatrzymaniu ekspansji Imperium Osmańskiego i ocaleniu Europy Środkowej przed najeźdźcą.