Na obrazie przedstawiono moment, w którym poselstwo moskiewskie składa kapitulację przed polskim królem Władysławem IV. Rosyjscy wysłannicy, reprezentujący stronę przegraną, są przedstawieni w pozie poddańczej – na kolanach, co symbolizuje akt pokory i oddania się pod władzę polskiego króla.
Postawa Władysława IV jest z kolei pewna, godna władcy jego pokroju, co podkreśla dominację i zwycięstwo strony polskiej. Obecność sztandarów wojskowych, które są składane przez moskiewskich wysłanników, wskazuje na symboliczne oddanie kontroli nad wojskami opuszczającymi twierdzę. Fakt, że król dosiada rumaka, który depcze po sztandarach moskiewskich wojsk, pokazuje pogardę dla przeciwników.
Wymowa tego obrazu jest klarowna: ukazuje on dominację polskiej strony, potęgę militarną i cywilizacyjną, która kontrastuje z wizerunkami pokonanych przeciwników. Poddanie się moskwiczan tożsame jest zwycięstwem polskiej siły nad „barbarzyńcami ze wschodu”. Obraz ten jest zatem przedstawieniem historycznym, które podkreśla dominację polskiego oręża w tym konflikcie.
Dymitriady były okresem niezwykłych wydarzeń w historii Rzeczypospolitej Obojga Narodów i Rosji. Miały miejsce w latach 1604-1610. Dymitr Samozwaniec, podszywający się pod zmarłego Dymitra Iwanowicza, twierdził, że przeżył zamach na swoje życie i miał prawo do tronu moskiewskiego. Zyskał poparcie części polskiej szlachty, a także Władysława IV, którzy widzieli w tym szansę wpływu na Rosję i kontrolę nad jej zasobami.