Trzej królowie z dynastii Wazów, Zygmunt III, Władysław IV i Jan II Kazimierz, wprowadzili szereg zmian, które przyczyniły się do przekształcenia Polski w dynamiczne i kulturalnie zróżnicowane państwo.
Zygmunt III jest często kojarzony z kontrowersjami. Jednak jego panowanie, trwające prawie pół wieku, jest nazywane „srebrnym wiekiem” historii Polski. Władca przeniósł stolicę z Krakowa do Warszawy, co miało dalekosiężne konsekwencje, przyczyniając się do rozwoju Warszawy jako centrum politycznego i kulturalnego. Monarcha był również mecenasem sztuki i kultury, a jego panowanie zbiegło się z okresem baroku w Polsce. Jego zamiłowanie do sztuki i architektury zaowocowało wieloma znaczącymi budowlami, takimi jak Zamek Królewski i Zamek Ujazdowski. Jego małżeństwa z Habsburżankami spopularyzowały się język niemiecki.
Władysław IV kontynuował politykę ojca, dążąc do umocnienia pozycji Polski na arenie międzynarodowej, a jego panowanie charakteryzowało się rozwojem sztuki i architektury. Władysław IV zasłynął z planów budowy Wielkiego Teatru w Warszawie, który miał być największym teatrem w Europie, a także patronowania operom, filharmoniom i sztukom teatralnym. W hołdzie ojcu ufundował kolumnę zygmuntowską.
Francuzka Ludwika Maria Gonzaga, żona najpierw Władysława IV, a następnie jego brata Jana Kazimierza rozpowszechniła w kraju modę francuską.
