Zakon jezuitów miał znaczący wpływ na kulturę Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVII wieku. Jezuici byli pionierami w zakresie edukacji, tworząc liczne kolegia i szkoły, które stały się centrami nauki i kultury. W tych instytucjach nauczano nie tylko religii, ale także nauk ścisłych, humanistycznych i języków obcych. Wprowadzili również nowe formy teatru, które były wykorzystywane zarówno do celów edukacyjnych, jak i ewangelizacyjnych.
Jezuici byli aktywni w sferze sztuki, promując styl barokowy, który stał się dominującym stylem w sztuce polskiej XVII wieku. Wprowadzili do Polski nowe formy muzyczne, takie jak oratorium i kantata, a także promowali rozwój architektury sakralnej. Zakonnicy odegrali również kluczową rolę w kontrreformacji, prowadząc intensywną działalność misyjną wśród różnych grup społecznych, w tym szlachty i chłopów. Działalność ta miała na celu nie tylko nawrócenie protestantów na katolicyzm, ale także pogłębienie wiary i praktyk religijnych wśród katolików. Wszystkie te działania miały na celu nie tylko promowanie katolicyzmu, ale także tworzenie silnej tożsamości narodowej w oparciu o wspólne wartości i wierzenia.
Oficjalnie znani jako Towarzystwo Jezusowe, jezuici zostali założeni w 1540 roku przez hiszpańskiego duchownego Ignacego Loyolę. Zakon zyskał szybko na popularności i rozwinął się w Europie, a następnie rozprzestrzenił na inne kontynenty. Jezuici są znani z działalności edukacyjnej i misyjnej.