„Solidarność” była związkiem zawodowym, który równocześnie stał się ruchem społeczno-politycznym. Został założony przez przywódców strajku z 1980 r. i był legalną opozycją dla władz PRL, i jedyną w bloku radzieckim świecką formacją opozycyjną wobec komunistów.
„Solidarność” po strajkach w 1980, jak inne związki zawodowe, stała się legalnym ruchem społecznym. Została utworzona przez strajkujących, którzy doprowadzili do tej legalizacji. W swoich postulatach domagała się przede wszystkim wolności słowa, niezawisłych sądów i demokratycznych samorządów.