NKWD i polski aparat przymusu stosowały aresztowania, kary więzienia, śmierci i tortur jako swoje główne narzędzia sprawowania kontroli. Ludzi oskarżano o zbrodnie przeciw ojczyźnie i współprace z Niemcami, a sam fakt bycia w AK był uznawany za zdradę.
Polski aparat bezpieczeństwa przejął metody terroryzowania społeczeństwa od NKWD, stosował również takie same kryteria „zbrodni” (np. bycie w AK, opór przeciw komunistom).